4/1/2010

Να που τελικά όλοι μας γινόμαστε τρελοί... μερδευόμαστε λογικοί και άλογοι και γινόμαστε ένα!!
Να που πρώτη φορά καταλαβαίνω πως ένιωθες γι' αυτή την πουτάνα πόλη όταν την έζησες λίγο...
Να που για πρώτη φορά νιώθω πως θα χάσω κι εγώ τα λογικά μου!!
Που φοβάμαι πραγματικά για τη ζωή μου!!
Δεν μπορώ δίπλα μου, απέναντι και στο διπλανό τετράγωνο να σκοτώνονται άνθρωποι κι εγώ να μένω ασυγκίνητη!! Δεν μπορώ να νιώθω ασφαλής μέρα μεσημέρι!!
ΑΔΥΝΑΤΩ!!!

Αν μέχρι πριν έξι ώρες ήθελα μια φορά να φύγω απο το μπουρδέλο στο οποίο ζω, τώρα θέλω εκατομμύρια φορές παραπάνω!! Κι ας αφήνω ανθρώπους που αγαπάω πίσω μου!!
Απλώς θα προσεύχομαι γι' αυτούς να είναι καλά και να έχουν μια ασφαλή ζωή...
Και να τους βλέπω για όσο θέλω και θέλουν... και να μην πάρει κάποιος άλλος την απόφαση για εμάς...
Αυτά!!

Υ.Γ: Καλή χρονιά!! (ας μην επιβεβαιωθεί ο κανόνας "η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται"...)