Πέρασε τόσος καιρός... μέρες με άσχημα συναισθήματα και λίγα όμορφα για κάποια δευτερόλεπτα... ένα φλας μέσα στην όλη μιζέρια... ένα περιτύλιγμα όμορφο, με ζωηρά χρώματα και αφράτες κορδέλες! Έτσι έπρεπε να φαίνομαι!! Μέσα όμως το περιεχόμενο ήταν αναπόφευκτο να είναι χαλασμένο και σίγουρα ανεπιθύμητο... Ήμουν εδώ να δώσω κουράγιο στους πάντες!! Δεν ενδιαφέρθηκα αν χρειαζόμουν εγώ κουράγιο! Σκεφτόμουν διαρκώς τους άλλους! Είτε περνούσαμε το ίδιο είτε όχι. Έπρεπε να δείξω και στους άλλους το φωτάκι που έβλεπα!! Που μπορεί να μη φώτιζε τα πάντα, να ήταν κάτι μακρινό χωρίς να αγγίζει το τώρα μου, αλλά δεν έπαυε να υπάρχει! Σήμερα άναψε ένα ακόμα φωτάκι!! Κάτι να θυμίζει πως υπάρχει χαρά, δεν είναι όλα όπως σήμερα! Όλα μια μέρα φτιάχνουν!!
Λακωνική είμαι σήμερα! έχω χάσει κάθε όρεξη για τα πάντα! Το μυαλό μου κολλημένο, δε λέει να σκεφτεί κάτι άλλο! Λίγα είναι αυτά που μπαίνουν στο μυαλό μου!! Πολλά αλλάζουν!! 11 χρόνια τώρα σταθερότητα. μόνο που πια χάνεται και ψάξε βρες ποιος φταίει! Τελικά πράγματι... το για πάντα δεν το συναντάς και πολύ συχνά... και ειδικά όταν είσαι τόσο νέος...
Ας ελπίσουμε πως μεγάλωσα...
Καληνύχτα...
Λακωνική είμαι σήμερα! έχω χάσει κάθε όρεξη για τα πάντα! Το μυαλό μου κολλημένο, δε λέει να σκεφτεί κάτι άλλο! Λίγα είναι αυτά που μπαίνουν στο μυαλό μου!! Πολλά αλλάζουν!! 11 χρόνια τώρα σταθερότητα. μόνο που πια χάνεται και ψάξε βρες ποιος φταίει! Τελικά πράγματι... το για πάντα δεν το συναντάς και πολύ συχνά... και ειδικά όταν είσαι τόσο νέος...
Ας ελπίσουμε πως μεγάλωσα...
Καληνύχτα...