Ο τελευταίος μονόλογος του έτους

Κοίτα πότε έφτασε η 31/12/2012!! Έφυγε άλλος ένας χρόνος και φορτώθηκε στην καμπούρα μας! Για άλλη μια χρονιά λοιπόν, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, θέλω να κάνω την εκτίμησή μου για το έτος που μας χαιρετά... Γυρίζω πίσω και βλέπω όμορφα, άσχημα, σκαμπανευάσματα, αδράνειες... όλα! Φαίνεται γεμάτος χρόνος μάλλον... Για πρώτη χρονιά μετά από τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, δεν είχαμε απώλειες... Τουλάχιστον σωματικές! Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό είναι η αλήθεια! Απ' την αρχή του χρόνου οι αλλαγές ήταν εμφανείς! Μετακόμιση ξανά, αυτή τη φορά η διαδρομή ήταν Άρτα-Αθήνα. Η ζωή έπρεπε να αναδιοργανωθεί αναγκαστικά! Κι όχι μια, αλλά δύο φορές!! Πλέον, αυτός ο τομέας τακτοποιείται και μπαίνει σε ένα πολύ όμορφο στάδιο! Νιώθω το σπίτι μου πιο σπίτι απ' το καθένα. Μου παρέχει ασφάλεια που δεν πίστευα και αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι!! Είναι η φωλίτσα μου!! Πλέον στο προηγούμενο σπίτι μου μένει ο Αναστάσης με τη Γλυκερία μας! Ναι, είναι μας! Ξεκίνησαν να συζούν!! Είναι τόσο όμορφο που προστίθεται άλλο ένα μέλος στην οικογένεια! Έτσι το νιώθω!! Η χρονιά επίσης είχε πολύ τρέλα! Πίστευα ότι ήξερα τι ήθελα, αλλά μάλλον έκανα λάθος! Πλέον όλα είναι τόσο όμορφα... είμαι πολύ ικανοποιημένη, μην είμαι αχάριστη!! Αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης!! Ο ψυχολογικός τομέας, που είναι ο βασικότερος για εμένα, είναι στα up του!! Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι κοντά μου... αν εξαιρέσουμε τους γονείς μου που για άλλη μια χρονιά μου λείπουν απίστευτα κι ας μην το ξέρουν... Αυτός ο χρόνος όμως είχε και άσχημα... Φοβάμαι ότι χάνω κάποιους άλλους ανθρώπους που αγαπώ αφάνταστα... και αυτοί είναι οι νονοί μου... ο δεύτερος πατέρας μου ξαφνικά χάνεται!! και αν τελικά πέσω μέσα, πραγματικά η απώλεια θα είναι μεγάλη! Ας ελπίσουμε ότι τελικά θα είναι ένας άσχημος εφιάλτης... Αυτός ο χρόνος όμως, μέσα από την άσχημη οικονομική κατάσταση, που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι ατομική αλλά μαζική, μου έμαθε κάτι. Πηγαίνοντας εγώ για τα τελευταία πρωτοχρονιάτικα ψώνια, αγορασμένα απ' το υστέρημά μου ή απ' το περίσσευμά μου, συνάντησα ανθρώπους άστεγους και μόνους, μέσα στο κρύο και τη βροχή... Ένιωσα τόσο μικρή κρατώντας τη μεγάλη μου σακούλα... Γι' αυτό, το μεγάλο μου δίδαγμα είναι πως, όσο έχω ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μου και ένα μικρό πιάτο για το απαραίτητο γεύμα μου, δε θα ξαναπαραπονεθώ! Γιατί μπροστά σε άλλους είμαι πλούσια!! Γιατί έχω τα υλικά αγαθά που δυστυχώς θεωρώ αυτονόητα και τους ανθρώπους που αγαπάω δίπλα μου!! Όσα περιμένω απ' το 2013 είναι πολλά και καλά!! Και νομίζω ότι όλα είναι πολύ κοντά!! Πως γίνεται άλλωστε να μην τα περιμένω, αν το 2012 με αφήνει με τόσο υπέροχο τρόπο...!! Θέλω να αποχαιρετήσω με αυτές τις όμορφες σκέψεις αυτό το χρόνο για να έρθει με την ίδια καλή διάθεση ο νέος! Γιατί η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται λέει ο λαός!! Κι αν ισχύει, θέλω να έχω την αφρόκρεμα της ζωής στο μυαλό μου! Καλή μας χρονιά, με θετική σκέψη, πολύ διάθεση για ζωή, με τους αγαπημένους μου ανθρώπους αναπόσπαστο κομμάτι μου και φυσικά με υγεία! Γιατί χωρίς τα δύο τελευταία, δε θα έχει νόημα!!

Χαρές, χαρές και πάλι χαρές!!!

Σήμερα παραδόξως, έχω ανεξάντλητα καλή διάθεση!!! Κρίμα που τελειώνει η μέρα όπου να 'ναι... Θες που ένιωσα μετά από καιρό πως προσέφερα κάτι; πως κατάφερα κάτι με τον κόπο μου? Ήταν όλα μαζί... Πρόσωπα, καταστάσεις... όλα με οδηγούν σε όσα έχω αγαπήσει και έχουν σημαδέψει τη ζωή μου!! Και πραγματικά, το κουτάκι με αυτή την ομορφιά, έφτασε στα χέρια μου τόσο άθικτο, με τόση απ' τη γνωστή μου αφέλεια και τόσο απ' τον χαρακτηριστικό ενθουσιασμό μου, που πραγματικά είχα ξεχάσει πόσο υπέροχο είναι... Φωτεινό, γυαλιστερό, και καθαρό. Γυάλινο αλλά χωρίς δαχτυλιές.. Βγαλμένο από παραμύθι! Με μια χρυσόσκονη μέσα που όταν πέφτει κάνει αυτό το μαγικό ήχο που ξέρουμε από τα παιδικά που βλέπαμε μικρές.. Αυτή η απερίγραπτη χαρά που θέλει να βρει μια αμυχή και να βγει έξω, αλλά πάντα θα είναι λες και δεν μπορεί να ξετρυπώσει από πουθενά και κοντεύει να με πνίξει με έναν τόσο υπέροχο τρόπο!!! Σήμερα ήταν "το τρίτο και καλύτερο"! Δίπλα μου μια καρδιά που ο ρυθμός της καταφέρνει να με κάνει να πετάω από χαρά... Ποτέ δεν θα καταλάβει κανείς, ακόμα κι εγώ, πως μπορεί να συμβαίνει.. Τα μέρη, γνωστά! τα πρόσωπα κάπου κάπου αλλάζουν, αλλά είναι ωραίο κι αυτό! το θέμα είναι ότι όποτε συμβαίνει, μου αποδεικνύει πως η διάθεση πάντα θα υπάρχει! Αρκεί να υπάρχουν λίγοι σταθεροί άνθρωποι στη ζωή μου! Είναι γιορτές... Τώρα υποτίθεται πως η Αθήνα είναι στολισμένη... Αλλά και φέτος πρωτοτυπούμε... Όλος ο κόσμος Χριστούγεννα, εμείς συσκότιση!! Και κάπου εκεί είναι που πεισμώνω! Ε όχι πια!!! Όχι άλλη μιζέρια!!!! Και έτσι, εγώ σας πάω κόντρα... Πάω κόντρα σε όση κακομοιριά έχετε εσείς που βάζετε ακόμα το κεφαλάκι σας κάτω από μία στέγη!! Γιατί τίποτα δε θα γίνει καλύτερο με τον δικό σας τρόπο!! Αντίθετα απ' ότι με το δικό μου!!!!!!!