Σήμερα δε μου άρεσε η ημέρα... προβλεπόταν τρομερά βαρετή και μοναχική μετά από μερικά " όχι". Διάθεση στο ναδίρ... άλλωστε και οι μέρες δεν ενδείκνυνται για πολλά κέφια... Έψαξα στο μυαλό μου για μια διέξοδο! Κάτι που θα με κάνει να νιώσω πιο όμορφα! Τελικά η λύση δεν ήταν μακριά... ένα τρένο δρόμος! Ντύθηκα με άνετα ρούχα και φόρεσα τα αθλητικά μου παπούτσια. Είχα αναβαση!!! Ένα μπουκάλι νερό και φυγαμε! Ο προορισμός μου ήταν η Πνύκα! Αυτός ο ήσυχος λόφος (πριν τη δύση του ήλιου βέβαια γιατί μετά οι τουρίστες πάνε συννεφο) στο Θησειο με την όμορφη θέα όλης της Αθήνας που μέσα στην ασχήμια της το βράδυ γίνεται ένας μικρός ουρανος απ' τα φώτα... την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό που δε χρειάζονται κάτι παραπάνω για να φανεί η ομορφιά τους... το πράσινο γύρω μου με τα πεύκα και τα κυπαρίσσια... τι ηρεμία...
Όσο ερχόμουν, σκεφτόμουν την οργή, την έλλειψη, την απόρριψη... Τώρα μόνο ηρεμια! Τιποτ' αλλο!! Το έχω ήδη αποφασίσει! Από εδώ και στο εξής θα καθιερώσω αυτές τις βολτες! Ίσως μια επιστροφή στα παλιά δεν είναι καθόλου ασχημη!!!
Είμαι εγώ, που μέσα σε λίγους μήνες χάνω ανθρώπους και παρ' όλα αυτά αγαπάω ακόμα τον κόσμο γύρω μου!
