Πόσο παράξενα εναλλάσσονται οι καταστάσεις στη ζωή... τα συναισθήματα μας για έναν άνθρωπο και η διάθεσή μας συνήθως επηρεασμένη από τους εξωτερικούς παράγοντες.
Γύρω μου και μέσα μου άνθρωποι κατά βάση χαρούμενοι ή λυπημένοι... κι άλλες φορές χαρούμενοι και λυπημένοι σχεδόν την ίδια στιγμή, με διαφορά λίγων λεπτών! Μπορεί να φταίει η ψυχοσύνθεσή μου, αλλά πλέον καταλήγω στο συμπέρασμα πως όλοι μας είμαστε δυνάμει κυκλοθυμικοί! Το θέμα είναι να βρεθεί ο λόγος για να βγει στην επιφάνεια!
Μα το πιο απίστευτο είναι πως αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε έναν άνθρωπο!!
Να, για παράδειγμα όταν ένας άνθρωπος μπαίνει στη ζωή σου για τα καλά με την όποια ιδιότητα, αυτομάτως οι απαιτήσεις και τα όσα δίνεις αλλάζουν. Ξαφνικά θα είναι αυτός που θα σε ακούσει στα προβλήματά σου, θα σου σταθεί, θα είναι ο ώμος που θα κλάψεις! Το ακόμα πιο σπουδαίο αλλά συνάμα και δύσκολο (όπως μου είπε κάποτε ένας άνθρωπος που αγαπάω απέραντα) είναι πως αυτός ο άνθρωπος θα ευτυχίσει με τη χαρά σου! Θα είναι εκεί να ζητωκραυγάσει την επιτυχία σου! Κι όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή έτσι προκύπτει! Είναι μια δύναμη ασυγκράτητη που τα προκαλεί όλα αυτά! Τόσα συναισθήματα συσσωρευμένα σε μια καρδιά, ένα είναι, ένα νου! Και ξαφνικά, τσουπ! όλα χάνονται! Μα βέβαια, αυτό δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε ξύπνησες στραβά και αποφάσισες ότι όλα όσα ένιωσες και είπες ανήκουν στο παρελθόν! Κάτι συνέβη! Και για την ακρίβεια κάτι καθοριστικό ή πολλά μαζί! Γιατί δε δικαιολογείται αλλιώς!! Μπορεί βέβαια η αρχή να ήταν μια απόρριψη. Είναι πράγματι σκληρό να σου παίρνουν πίσω όσα θεωρούσες μέχρι χθες κατάκτηση. Είναι επίσης λυπηρό να μεταλλάσσονται τα συναισθήματα και να πηγαίνουν από το ένα άκρο στο άλλο... Πονάει πολύ όντως, μα δε συγκρίνεται με την απώλεια όσων υπήρχαν μέσα σου. Γιατί εκεί ακριβώς είναι το σημείο που ένα δικό σου κομμάτι φεύγει και μπαίνει στο συρταράκι με τις αναμνήσεις... και αφού μέχρι πριν σου ανήκε, τώρα θα σου λείψει! Κι από εκεί και ύστερα, ψάχνεις τρόπους να το συμπληρώσεις! Δε λέω, αν υπάρχουν άνθρωποι με αγάπη γύρω σου (εκτός πάντα οικογενειακού κύκλου) θα το συμπληρώσεις και κάποιες φορές θα ξεπεράσεις και όσες κακουχίες πέρασες! Κι αυτό, γιατί η ατόφια αγάπη έχει απίστευτη δύναμη!
Το θέμα λοιπόν είναι να μη χάνεις ούτε δευτερόλεπτο από τη ζωή σου. Είναι στη φύση μας να πληγώνουμε και να πληγωνόμαστε! Το θέμα είναι ακόμα κι εκεί να βρίσκουμε τη θετική πλευρά! Να παίρνουμε το καλό και ότι άσχημο να το πετάμε. Και μετά; να είμαστε έτοιμοι για τις εμπειρίες που ακολουθούν! Γιατί αν δεν είμαστε, απλά δε θα τις ζήσουμε όπως τους αρμόζει!
Το ζητούμενο σ' αυτή τη ζωή είναι να την περάσουμε όσο καλύτερα γίνεται με παρέα πάντα ανθρώπους που υπάρχει αμοιβαία αγάπη...