Πέρασαν μέρες που περίμενα αυτή τη στιγμή...
Σκέψεις συσσωρευμένες μέσα στο μυαλό μου να το φέρνουν σβούρες και να το κουράζουν...

Ξέρεις, τελευταία σε σκέφτομαι περισσότερο απ' ότι πριν!! μα πρόσεχε!! χα!! μην ανασκουμπώνεσαι ανόητε!! Οι σκέψεις μου αφορούν άμεσα το παρελθόν! εσύ έρχεσαι μετά, κι αυτό, από καθαρή τύχη!
Το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, μα μου λείπει ακόμα η σιγουριά των φράσεών μου...
Μου λείπει έστω αυτή η κοροϊδία... αυτό το ψεύτικο, το μονόπλευρο! μα όχι για εσένα! ποτέ ξανά! απλά μου λείπω εγώ, τότε!

Ξέρεις, συμβαίνουν διάφορα που με πάνε στο παρελθόν, άθελά μου!
Ένα κουτί με πράγματα και λόγια... κι ένα μακρύ ταξίδι...
Το ξέρω ότι και να πεις! εσύ όμως, δεν ξέρεις!! (κακό για εσένα, μα αλήθεια δε με νοιάζει!)

Οι αποφάσεις και οι αλλαγές από την άλλη πρωταγωνιστούν πλέον...

Λένε πως πάντα μετά τη βροχή έρχεται η λιακάδα...
Όμως και μετά τη λιακάδα, αργά ή γρήγορα(μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας), βροχή θα έρθει!!
Δε με θλίβει όμως αυτό! Και η βροχή έχει ωραία στοιχεία...
Θα χουχουλιάσω μέσα στο παχύ μου πάπλωμα...
θα κουρνιάσω σε θέση εμβρύου στον καναπέ που βλέπει το παράθυρο και θα ακούω τη βροχή...
θα σκεφτώ τα αστέρια που θα φανούν ξανά...

πάντα μ' άρεσε η ξαστεριά...


Πλέον ξέρω τι πάει να πει βροχή, μπόρα, πλημμύρα, κεραυνοί και βροντές...
Πλέον ξέρω πως πρέπει να φοράω το αδιάβροχό μου, τις γαλότσες μου και να κρατάω μια ομπρέλα που ν' αντέχει.
Και ξέρω πως αν τα έχω όλα αυτά, θα γυρίσω σπίτι στεγνή και θα αφήσω τα παπούτσια μου στην εξώπορτα!
Τα βρεγμένα γατιά θα βρίσκονται στο δικό μου παρελθόν και αναπόφευκτα σε άλλων το παρόν..

Κάνοντας μια βόλτα στη ζωή… δεύτερη φορά…
Δυο χρόνια και κάτι ψιλά στο fast forward…
Δυο παιδάκια ακόμα… τα ονόματά τους γραμμένα σε ένα τετράδιο και τα λόγια έδιναν κι έπαιρναν…
Ενωμένα με ένα κοινό μυστικό να τα δένει… αγαπούσαν το ένα το άλλο… έτσι έδειχναν τουλάχιστον… ή έτσι ήθελα να βλέπω!! Με τον καιρό τα πάντα άλλαζαν…
Το κακό είναι πως άλλες φορές θετικά, κι άλλες αρνητικά! Μα έτσι είναι στη ζωή. Δεκτό!
Πλέον τα παιδάκια μεγάλωσαν λίγο, και έγιναν έφηβοι!
Πλέον η σχέση μεταξύ τους δεν είναι ίδια!
Μα βέβαια! Κι αυτοί άλλαξαν! Και η παρέα τους άλλαξε! Και η αντίληψη και η ταχύτητα μεταβολών του ενός άλλαξε… Πολλά άλλαξαν μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια! Ίσως αυτό να φταίει γι’ αυτή την αλλαγή…
Τα λόγια όμως συνεχίζουν και ακούγονται, ίσως με μικρές διαφορές και παραλείψεις… αλλά η συνήθεια και η συμπεριφορά μιλούσαν, μιλάνε και θα μιλάνε για πάντα, είτε επαινετικά, είτε αρνητικά… πάντως πάντα με καθαρή αλήθεια…