- Γιατί το κάνεις αυτό?
- Είναι πολλά!!
- Πες μου!! Ένα ένα με τη σειρά!! Εδώ είμαι να τα ακούσω γαμώτο!!
- Νιώθω καλά... συγγνώμη...!!
- Κι εδώ τίποτα? τίποτα δεν έχει μείνει πίσω??
- .............. !! Είναι και το ότι φοβάμαι!!
- Φοβάσαι? Μα τι λες?? εμένα?? θυμάσαι σε ποιον μιλάς?? Ποτέ!!
- Το ξέρω (?) αλλά δεν ξέρω τι!!
- Θέλω να ηρεμήσεις!! Όλα είναι καλά!! Αρκεί να με βοηθήσεις κι εσύ για να γίνουν ακόμα καλύτερα!! Αν το κάνεις, σου υπόσχομαι να δεις κάτι διαφορετικό!!
- Έχεις δίκιο!!
- Τέρμα τα δίκια!! Δε θέλω δίκια!! Απλά να με ακούς και να σκέφτεσαι πριν πράξεις!!

Έχει τελειώσει αυτή η περίοδος των 18... πέρασαν βλέπεις 2 χρόνια και βάλε απο τότε... πλέον δε θέλω να βλέπουμε μαζί όλα αυτά σε έναν καναπέ και να με καθησυχάζεις... θέλω μια ήσυχη θάλασσα (μιας και μπορώ να σου μιλώ γι' αυτή)!!!!! και ένα λιμάνι...!! όπως κι εσύ λαχταράς κάθε τόσο... (μα εσύ ξέρεις καλύτερα για λιμάνια!! Γιατί σωπαίνεις λοιπόν?)

Στο χέρι ένα τσιγάρο, στο ποτήρι λίγο κόκκινο κρασί και στο playlist αγαπημένα τραγουδάκια... κι ας με λέτε καταθλιπτική!! That's what I am!!! Κι όσα είναι χαρούμενα, μου θυμίζουν εσένα... που μέσα στο σκοτάδι μου έστω προσπάθησες (και τα κατάφερες) να δώσεις λίγο φως!!!
Ζω πάλι τα ίδια...
Ένα εξεταστικό σύστημα... έναν wannabe έρωτα... όλα επαναλαμβάνονται!!
Ρόδα είναι και κυλάει...
Μόνο που αυτή τη φορά πιστεύω πως όλα έχουν περισσότερο νόημα!!!
Κι ας θέλετε να με πείσετε πως όλα είναι μαύρα! Όχι!!! Εγώ βλέπω μαύρο, γκρίζο μα και λευκό!!! Και αυτό δε σημαίνει πως δεν έχω ζήσει τη ζωή κι από τις δύο πλευρές! Σίγουρα βέβαια είναι πολύπλευρη... μα είμαι πολύ μικρή για να έχω ήδη γνωρίσει κάθε της πτυχή... Καθετί στην ώρα του!!
Μα όχι!! Νιώθω μόνη μου!! Μα αλήθεια, δεν είμαι!! Έτσι νομίζω τουλάχιστον!
"Πες μου αν σου βγαίνει μια καλή κουβέντα... απλώς είμαι μόνη μου κι έτσι θα περάσει το βράδυ..."
Αντί να ακούσω ξανά γέλια, άκουσα κάτι όμορφο...
Μου έλειψες... ελπίζω να φτάσει μέχρι εκεί... έφτασε!!! Και το αντίστροφο θέλω να πιστεύω!!!
Και μετά όση παρέα προφταίνεις...

Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος...
Σου αξίζουν πολλά αν τα πράγματα είναι έτσι όπως φαίνονται!
Θα σου τα επιστρέψω όλα μια μέρα αν μου δοθούν οι ευκαιρίες!! Το υπόσχομαι στη ζωή μου!!

Να με προσέχεις γιατί έχω πέσει χαμηλά
έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις...
Να με προσέχεις μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις....

Είχα πέσει χαμηλά... πολύ!! Μα θα ανέβω πάλι!! Και θα είμαι μια Αυγουστίνα που είχες ξεχάσει πως είναι... και σχεδόν δεν τη γνώρισες ποτέ!! Κι όλα αυτά εξαιτίας σου... Απλά λίγο ακόμα μοναχά...
Δε θέλω να πω μεγάλα λόγια, ακόμα κι αν υπάρχουν φορές που τα νιώθω!! Όλα στην ώρα τους...!! Έμαθα να εκτιμώ κάθε λέξη της ελληνικής...

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος...

Μόνο που εγώ ξεποδαριάστηκα....

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις

μόνο που κόντεψα να χάσω τη ζωή μου ριψοκινδυνεύοντας για να τα ζήσω όλα...

Δε θέλω να σβήσω κάτι... αν ήθελα, θα το είχα κάνει ήδη...
Πριν τον αποχωρισμό, όταν γυρίσαμε το βλέμμα πίσω και κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο (τι κι αν αρνήθηκες να δεις τα μάτια μου...) ήταν υπόσχεση πως μια μέρα θα ξανασυναντηθούμε...
Να λοιπόν που αρχικά πίστεψα πως η στιγμή έφτανε... ήμουν λίγους μήνες μακριά... και να που τώρα όλα γυρίζουν ανάποδα... η ζωή μας πάλι χωρισμένη απο χιλιόμετρα που δεν αντέχεις...
χα!! Και υποστηρίζεις (και πάλι θα ήθελες να το πιστέψεις, μα εγώ σε ξέρω καλύτερα απο τον εαυτό σου!!) πως ο νότος δεν είναι μακριά απο τον βορρά... ούτε η δύση απο την ανατολή... είναι μικρή η χώρα...

μα δεν μου απέδειξες ποτέ οτι αυτό που έχουμε είναι μεγαλύτερο για να αντέξει...