Και να που γι' άλλη μια φορά βγαίνω σωστή!! Δε με νοιάζει αν οι άλλοι το βλέπουν έτσι!! με ενδιαφέρει πως το βλέπω εγώ!!
Εχθές μίλησα για την αγάπη... Πόση δίνουμε και πόση μας επιστρέφεται... σαν σύνολο!! όχι για κάθε άτομο της ζωής μας ξεχωριστά... Παρεξηγήθηκα... υπάρχουν πολλών ειδών αγάπες... μόνο που το ξεχνάμε τελευταία!! Ισοπεδώνουμε πολλών ειδών σχέσεις και δε φταίω εγώ γι' αυτό!! γιατί για εμένα εξακολουθούν να υπάρχουν!!
Ανασφαλής... κάθε άνθρωπος είναι ανασφαλής... άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο!! ακόμα και ο μεγαλύτερος ηγέτης των εποχών θα ήταν ανασφαλής σε κάποιους τομείς!! Το θέμα είναι να έχεις λόγους ανασφάλειας, κι όχι έτσι γενικά κι αόριστα...
Θέλω να μιλήσω λίγο για το τραγούδι...
"Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ..."!!
Ναι!! Το έχω ανάγκη να μιλήσω!! Να μιλήσω σε κάποιον που θα με ακούσει και θα καταλάβει όσα λέω!! δε θα δείξει οτι τα καταλαβαίνει και δεν θα είναι απλά ένας καλός ακροατής!!
"Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς"!!
Να ο περίφημος στίχος!! Ο στίχος που τον ακούς τόσο ρηχά, αλλά είναι τόσο βαθύς!! Που ο άλλος σου ζητάει αγάπη!! Που για να στο ζητάει σημαίνει πως έχει ρίξει όσο εγωισμό έχει και φτάνει στο κατώτατο σημείο να παρακαλάει για αγάπη κι όχι να την έχει "δεδομένη" από άτομα που δείχνουν ότι θέλουν να την δώσουν!! Είναι πολύ δύσκολο να ζητήσεις αγάπη με τα λόγια, και παράλληλα τόσο όμορφο!! Εγώ δεν μπορώ να το κάνω... αν και θα ήθελα να το πω σε κάμποσα άτομα!
"Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά..."
Αν ποτέ σταματήσει, χαθήκαμε!! θα έχουμε γίνει μηχανές χωρίς καρδιά... Η αγάπη σου δίνει τόση χαρά... τόση ευτυχία... αλλά είναι τόσο προσωρινή και παροδική όταν ξαφνικά βλέπεις πως χάνεται από μπροστά σου όλο αυτό που πίστευες ότι έχεις χτίσει!! Και δυστυχώς βλέπω πως το κακό κρατάει περισσότερο από το καλό... κι αν όχι, απλώς πονάει περισσότερο απ' όσο σε χαροποίησε η αγάπη όλο αυτό τον καιρό!!
"Θέλω να 'ρθεις και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις
σα μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς..."
Ω ναι!! Θέλω μια αγκαλιά που καθ' όλη της τη διάρκεια οι δυο καρδιές να γίνουν μια από την αγάπη!! Και να το νιώσουν και οι δυο αυτό!! Δεν ξέρω αν το έχω νιώσει ποτέ! Δεν ξέρω αν έχει βρει ποτέ η καρδιά μου κάποια άλλη... Μάλλον το έχω, αλλά δεν είμαι σε θέση να το θυμηθώ!! Όλοι για ένα παραμύθι δε ζούμε; τι κι αν λέγεται αγάπη... ελευθερία... φιλία... μοναξιά... για καθένα είναι κάτι διαφορετικό!!

Εχθές στα είπα όλα!! Δεν ξέρεις πόσο τυχερό είσαι που τα ακούς μικρό ανθρωπάκι... κι ας σου ακούγεται μετριόφρον, έτσι είναι... ποτέ δεν ήμουν έτσι! είπα να γίνω!! να αλλάξω και για δικό μου καλό και για δικό μας συνολικά... δεν ξέρω κατά πόσο χαράχτηκε μέσα σου το νόημα των φράσεών μου... Δε βλέπω να βγήκε κάποιο νόημα!! ίσως να ήταν απλές λέξεις που η μόνη τους χρησιμότητα ήταν να μειώσουν την αδρεναλίνη της στιγμής!! Απλά έχω μάθει να πράττω, κι όχι να μιλάω... κι ας λες χαριτολογώντας πως είμαι όλο λόγια... θέλω το ίδιο κι από εσένα... πώς θα το μάθεις; ξέρω γω; dum spiro spero έλεγαν οι λατίνοι πρόγονοι...!!

Έρωτας... αγάπη...
Θίγω μεγάλα ζητήματα, το ξέρω... Είναι όμως η σκέψη που με οδηγεί εκεί...
Από το δημοτικό λίγα πράγματα μου έχουν μείνει... λίγοι καυγάδες... κάποια "τσαμπουκαλέματα" αν μπορώ να πω... ένα λεύκωμα... κάμποσες ερωτήσεις... κάποιες με βαθιά νοήματα...και ακόμα περισσότερες ανόητες, ανώριμες απαντήσεις... που πάντα κέρδιζε τις εντυπώσεις η πιο αστεία...

Τι εστί έρως; τι εστί αγάπη;

Έρως έρως σαλάμι αέρος
το τρώει ο γέρος και μένει στο μέρος...

Αγάπη δεν υπάρχει πια την πάτησε μια κότα
της έριξε μια κουτσουλιά της άλλαξε τα φώτα...

:D

Δεν μπορώ να πω!! ακόμα γελάω με τις απαντήσεις!!
Υπάρχει όμως κάτι πιο βαθύ στις ερωτήσεις... που με την τωρινή μου νοημοσύνη νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω σχετικά επαρκώς τι σημαίνει για εμένα καθεμιά από τις έννοιες αυτές...

Πολλές φορές έχω μπει στη διαδικασία να πω τι είναι πιο δυνατό!! Ακόμα όμως δεν έχω καταλήξει! η γραμμούλα που διαχωρίζει τις δύο αυτές λέξεις είναι πολύ λεπτή και πολλές φορές αχνή!
Είμαι σε μια φάση της ζωής μου από τις πολύ όμορφες... και πάλι... λεπτή η γραμμή που κάνει μια στιγμή από πολύ όμορφη, πιο όμορφη...!! Υπάρχουν όμως και κάποιες μαύρες κηλίδες! Πώς γίνεται αυτό που σε κάνει να νιώθεις τόσο όμορφα παράλληλα να είναι και μία από τις μαύρες κηλίδες; Και εκεί είναι το θέμα μου...

Αγαπάς... το ξέρω!! υπάρχει μια αμοιβαία έγνοια... μια σύνδεση... μια ένωση... όχι απαραίτητα σαρκική!! αλλά εσωτερική! τα δύο σε ένα! που τη νιώθεις λες και εξαπλώνεται σαν τον ηλεκτρισμό όταν κρατάς το χέρι του... που βέβαια ολοκληρώνεται με την απόλυτη σαρκική επαφή... ένας αλληλοσεβασμός κι ένα "δε θέλω τίποτα άλλο!! μου είσαι αρκετός!"!! Ναι!! έτσι είναι!! Υπάρχει αγάπη!!
Γιατί όμως δεν το λες; γιατί ενώ φτάνει να σε πνίγει το πνίγεις εσύ; αν το πεις, ξέρεις, θα σωθείται και οι δυο! Μια στιγμή δύσκολη... ναι συμφωνώ! το ξανάπες και πήγε στράφι! συμφωνώ και πάλι! αξίζει νομίζω όμως! και μετά; θα νιώθεις πιο ελέυθερη!
το ξέρουμε και οι δυο!

Έρωτας... τι είναι;; τα έχω χάσει!! δεν είναι ότι ξεχάστηκα!! νιώθω πως φοβάμαι! Φοβάμαι να το ξανανιώσω... κακό να ορίζεις και τα συναισθήματά σου... κι αν το έχω ήδη νιώσει; μπορεί να φοβάμαι να το παραδεχτώ!! κακό να κρύβεσαι απο τον ίδιο σου τον εαυτό! Τζάμπα κόπος...
υπάρχει κάποιος λόγος για όλα αυτά;
δεν υπάρχει και το ξέρεις!
Το βλέπεις!
Το νιώθεις!

Δεν έφυγαν όλα απο μέσα μου!! έχω απόθεμα! κι αν είναι μικρό θα ξαναβγούν καινούρια απ' όσα έδωσα! Υπάρχουν ξέρεις ρίζες... κι αυτές δεν μπορεί κανείς να στις βγάλει!! Κι αν γίνει... τότε είσαι τελειωμένη απο χέρι!!

Προς: .......

Γεια σου!

Καιρό έχουμε να μιλήσουμε έτσι; πάει περισσότερο από ένας μήνας! μου έλειψαν τα γράμματά μας! θυμάσαι; σου έλεγα όσα ένιωθα! δεν το ήξερε κανείς! με ηρεμούσες όσο κανένας άλλος σε μια περίοδο δύσκολη! νομίζω η πιο δύσκολη που έχω περάσει στη ζωή μου! Ήξερες, ξέρεις και θα ξέρεις το βυθό του ωκεανού που κρύβω καλύτερα απ' τον καθένα!
Ήθελα όμως να σου στείλω πάλι ένα γράμμα!! τώρα που είμαι καλύτερα! Για να δεις ότι πάντα μετά από μια δύσκολη φάση έρχεται η ανταμοιβή! Έστω σου δίνεται μερικώς!
Να!! Αυτό το τελευταίο είναι για εμένα! Μερικώς! Σπάνια ολόκληρη! αν και δεν είναι υπερβολικά αυτά που ζητάω νομίζω!
Ξέρεις τι θέλω, γιατί κι εσύ τα θες! Ταιριάζουμε βλέπεις... γι' αυτό είμαστε τόσο ίδιες...
Είναι περίεργα επίπονο να χάνεις απ' τη ζωή σου έναν άνθρωπο που υπολόγιζες...
αλλά πάντα ήξερες ότι θα μπορούσε ανα πάσα στιγμή να τον χάσεις...
Ακόμα πιο επίπονο είναι όμως να αργοχάνεις κι άλλους μαζί του...
λες και άλλαξες εσύ... άλλαξες; πώς; πού; και γιατί δεν το ακούς ποτέ;
Νιώθεις την καθυστέρηση... κι όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο πιο επίπονο! ισορροπείς πάνω σε ένα σύρμα...πότε γέρνεις από τη μια... πότε από την άλλη... ίσως κι από αντίδραση στο πρώτο... για να μην πέσεις... όσο περισσότερο όμως κινείσαι σαν εκκρεμές αυξάνεται ο φόβος σου μην πέσεις... έτσι δεν είναι;
Κι αν πέσεις; πόσο είναι το ύψος; στην προκειμένη μεγάλο! πολύ μεγάλο και το ξέρεις! γιατί ξέρεις εμένα! Και δε σκοτώνεσαι! σίγουρα δε θα σκοτωθείς! Σίγουρα όμως θα έχεις τραύματα! άλλα σοβαρά, άλλα λιγότερο... ο γιατρός σου λέει να μείνεις στο κρεβάτι αν θες να γίνεις καλά... μένεις! Και όλα θα γίνουν καλά! και θα ξαναπερπατήσεις! τώρα αν θα κουτσαίνεις και το για πόσο καιρό είναι άλλο θέμα!
Καταλαβαίνεις τι λέω σίγουρα!
Και το κακό ξέρεις ποιο είναι; μπορεί να καταφέρεις να ισορροπήσεις στο σύρμα! Μέχρι όμως να φτάσεις στο τέλος του; τι γίνεται; αγχώνεσαι, στενοχωριέσαι κι όλα τα γνωστά!!
Το θετικό είναι πως υπάρχει και κάτι άλλο... κάτι σα ναρκωτικό! που με κάνει και γελάω! περνάω καλά! νιώθω πως δεν είμαι τόσο χάλια όσο πίστευα... δεν είναι κακό όμως αυτό το ναρκωτικό!! με ανεβάζει και ψυχολογικά και σαν άτομο!
Τελικά δε με βλέπω να φεύγω μακριά απ' αυτή την πόλη... υπάρχουν πράγματα που με κρατάνε υποχρεωτικά εν μέρει, κι άλλα που θα ήθελα να με κρατήσουν... αλλά οι μέρες θα γίνουν καλύτερες! θα ζήσω όπως θέλω είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο!
Θα ζήσω τη ζωή που μου αξίζει! Το πιστεύω!!!! :)
Σε χαιρετώ για σήμερα!
Υ.Γ: Νέος μήνας, νέα αρχή! Καλή αρχή!
Σε φιλώ,
αυτή που κρύβεις μέσα σου...