Μια μέρα γεμάτη ομορφιά...

Οι μέρες στο νησί τελειώνουν!! Έτσι πρέπει να εκμεταλλευτούμε το υπόλοιπο στο έπακρον!!
Σε γενικές γραμμές ο καιρός ήταν αρκετά καλός αυτές τις δύο βδομάδες... τόσο που μάλλον έπρεπε να είχαμε βγει περισσότερο από το σπίτι!! Δεν πειράζει όμως! Ήταν πανέμορφες έστω και αυτές οι λίγες και έτσι αποζημιώθηκα!
Σήμερα ήταν μια απ' αυτές τις όμορφες μέρες και τι πιο ονειρικό από μια βόλτα για να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα!!
Τα μέρη γνώριμα... τα πρόσωπα περισσότερα!! Κι αυτό ήταν τόσο ζεστό!! Βγάζαμε φωτογραφίες, χαμογελούσαμε, ήμασταν αγκαλιά! Φεύγοντας, έπιασα τον εαυτό μου να νιώθει μια αστείρευτη πληρότητα και να μη μπορεί να βαστάξει τόση ομορφιά μαζεμένη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα!! Το βίωνα! Το σώμα μου το εξωτερίκευε, το έδιωχνε! όχι επειδή ήταν ανεπιθύμητη η χαρά, αλλά επειδή ήταν τόση πολύ που δε χώραγε... είναι υπέροχο να βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη ώρα, με τα κατάλληλα άτομα (μείον ενός που, εάν ήταν μαζί, θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του νησιού) και να γεμίζεις κομμάτια γης με αναμνήσεις!! Κι όταν ξαναπεράσεις από εκεί, θα ανασύρεις όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές και σχεδόν τις ξαναβιώνεις!! Το ζήτημα είναι να είναι έντονες και να μπορούν να κρατήσουν στο χρόνο!! Η σημερινή μέρα λοιπόν, στοιχηματίζω ότι είναι μία απ' αυτές!!
Πάντως, το συμπέρασμα που βγήκε από αυτές τις δύο βδομάδες και κάτι εδώ είναι ένα:
Θα αγαπώ πάντα αυτό το νησί! Όπου κι αν βρίσκομαι! Η καρδιά μου δυστυχώς ή ευτυχώς, θα χτυπά εδώ κατά το ήμισυ!
Αντίο υπέροχή μου μέρα!! Σ' αγάπησα πολύ!

Με τη δύναμη του νησιού μου!!

Σήμερα πάλι πνίγηκα λίγο!! Η επιθυμία μου να μιλήσω, ήταν τόσο έντονη που δε γινόταν να αντισταθώ!!
Τα μέρη γνώριμα... Το νησάκι μου πιο όμορφο από ποτέ! Με λίγο ήλιο, σαν άνοιξη!! Η θάλασσα γυαλί να την περπατήσεις!! Τι όμορφη εικόνα!! Μου είχε λείψει!! Παρέα, το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς μου! Φυσικής και μη!! Όλοι πάντως αγαπημένοι μου!
Τα γέλια έδωσαν και πήραν!! Και θα συνεχίσουν σίγουρα!! Πάντα τα καλύτερα θα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουν έρθει! Είναι μια βδομάδα που θα αγαπώ πολύ και θα τη σκέφτομαι με λαχτάρα τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθώ εδώ!!
Το πρωί κατέβηκα στη χώρα για να χαζέψω λίγο τα όσα ανοιχτά μαγαζάκια!! Το τοπίο ειδυλλιακό για τα δικά μου γούστα!! Ένιωθα σα λουλούδι που άνοιγε τα πέταλά του στον ήλιο για να τον νιώσει σε κάθε σπιθαμή του!! Ανεβαίνοντας και πάλι στο χωριό με το αμάξι, σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ήταν να κοιμόμουν και να ξυπνούσα μέσα σε αυτή την ομορφιά!! Να ανοίγω κάθε μέρα μια μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσω συναισθήματα, λέξεις και εικόνες που θα αγαπούσα ανά τον καιρό! Μα μετά σκέφτηκα πως στη μεγαλούπολη με περιμένουν!! Ή έστω, εκεί είναι το μέρος που θα συναντηθούμε ξανά! Δε γίνεται εγώ να φύγω!! Μα δε θέλω κιόλας να χάσω όσους βρίσκονται εκεί!!
Τελικά, πόσο όμορφο και άσχημο παράλληλα είναι να δένεσαι με τους ανθρώπους!! Τόσο που σε κάνει να μένεις βράχος ακλόνητος σε ένα μέρος! Και να νιώθεις όμορφα γι' αυτό! Κι όλα αυτά, χωρίς να στο ζητήσει κανείς!! Απλά ένα "μου λείπεις" να σε φωνάζει πάλι πίσω λες και δεν έχεις καμία δουλειά εκεί που βρίσκεσαι τώρα...
Νομίζω πως στο όνειρο προστίθεται κάτι ακόμα... μέχρι σήμερα υπήρχαν τα πρόσωπα, η θάλασσα και η μουσική... πλέον, το τέλειο ολοκληρώνεται με την τοποθεσία! Θέλω να σας δω όλους μια μέρα εδώ, στην Πάρο μου, στο νησί που πάντα θα νιώθω πως βλέπω πρώτη φορά!!! Που θα ζούμε σα να μη σκεφτόμαστε το μετά! Όπως μου αρέσει!! Αυθόρμητα!!!
Ας ελπίσουμε πως η τύχη μου θα ακούσει!!!
Ώρα να ονειρευτώ...
Καληνύχτα!!

Ο δρόμος που μπορώ να περπατήσω και να χαζεύω γη και ουρανό να ενώνονται...
τι πιο όμορφο...

Μεγάλη αγάπη..

Είναι που είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και δεν μπορώ να ξεχάσω λεπτό όσα νιώθω..
Είναι που έχω τον ίδιο ενθουσιασμό σα να μην έχει περάσει ούτε στιγμή από την πρώτη μας αγκαλιά..
Είναι που δεν θέλω να χαρίσω αυτό το τραγούδι σε κανέναν άλλο, ακόμα κι αν μπορώ!
Είναι που αυτό το κοριτσάκι που κάποτε γνώρισα, με τις φλόγες που έβγαζαν τα μάτια της απλά στο άκουσμα του ονόματος "Παντελής", μου έχει κλέψει για πάντα την καρδιά...

Παντοτινή μου αγαπημένη...