Σήμερα πάλι πνίγηκα λίγο!! Η επιθυμία μου να μιλήσω, ήταν τόσο έντονη που δε γινόταν να αντισταθώ!!
Τα μέρη γνώριμα... Το νησάκι μου πιο όμορφο από ποτέ! Με λίγο ήλιο, σαν άνοιξη!! Η θάλασσα γυαλί να την περπατήσεις!! Τι όμορφη εικόνα!! Μου είχε λείψει!! Παρέα, το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς μου! Φυσικής και μη!! Όλοι πάντως αγαπημένοι μου!
Τα γέλια έδωσαν και πήραν!! Και θα συνεχίσουν σίγουρα!! Πάντα τα καλύτερα θα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουν έρθει! Είναι μια βδομάδα που θα αγαπώ πολύ και θα τη σκέφτομαι με λαχτάρα τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθώ εδώ!!
Το πρωί κατέβηκα στη χώρα για να χαζέψω λίγο τα όσα ανοιχτά μαγαζάκια!! Το τοπίο ειδυλλιακό για τα δικά μου γούστα!! Ένιωθα σα λουλούδι που άνοιγε τα πέταλά του στον ήλιο για να τον νιώσει σε κάθε σπιθαμή του!! Ανεβαίνοντας και πάλι στο χωριό με το αμάξι, σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ήταν να κοιμόμουν και να ξυπνούσα μέσα σε αυτή την ομορφιά!! Να ανοίγω κάθε μέρα μια μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσω συναισθήματα, λέξεις και εικόνες που θα αγαπούσα ανά τον καιρό! Μα μετά σκέφτηκα πως στη μεγαλούπολη με περιμένουν!! Ή έστω, εκεί είναι το μέρος που θα συναντηθούμε ξανά! Δε γίνεται εγώ να φύγω!! Μα δε θέλω κιόλας να χάσω όσους βρίσκονται εκεί!!
Τελικά, πόσο όμορφο και άσχημο παράλληλα είναι να δένεσαι με τους ανθρώπους!! Τόσο που σε κάνει να μένεις βράχος ακλόνητος σε ένα μέρος! Και να νιώθεις όμορφα γι' αυτό! Κι όλα αυτά, χωρίς να στο ζητήσει κανείς!! Απλά ένα "μου λείπεις" να σε φωνάζει πάλι πίσω λες και δεν έχεις καμία δουλειά εκεί που βρίσκεσαι τώρα...
Νομίζω πως στο όνειρο προστίθεται κάτι ακόμα... μέχρι σήμερα υπήρχαν τα πρόσωπα, η θάλασσα και η μουσική... πλέον, το τέλειο ολοκληρώνεται με την τοποθεσία! Θέλω να σας δω όλους μια μέρα εδώ, στην Πάρο μου, στο νησί που πάντα θα νιώθω πως βλέπω πρώτη φορά!!! Που θα ζούμε σα να μη σκεφτόμαστε το μετά! Όπως μου αρέσει!! Αυθόρμητα!!!
Ας ελπίσουμε πως η τύχη μου θα ακούσει!!!
Ώρα να ονειρευτώ...
Καληνύχτα!!
Τα μέρη γνώριμα... Το νησάκι μου πιο όμορφο από ποτέ! Με λίγο ήλιο, σαν άνοιξη!! Η θάλασσα γυαλί να την περπατήσεις!! Τι όμορφη εικόνα!! Μου είχε λείψει!! Παρέα, το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς μου! Φυσικής και μη!! Όλοι πάντως αγαπημένοι μου!
Τα γέλια έδωσαν και πήραν!! Και θα συνεχίσουν σίγουρα!! Πάντα τα καλύτερα θα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουν έρθει! Είναι μια βδομάδα που θα αγαπώ πολύ και θα τη σκέφτομαι με λαχτάρα τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθώ εδώ!!
Το πρωί κατέβηκα στη χώρα για να χαζέψω λίγο τα όσα ανοιχτά μαγαζάκια!! Το τοπίο ειδυλλιακό για τα δικά μου γούστα!! Ένιωθα σα λουλούδι που άνοιγε τα πέταλά του στον ήλιο για να τον νιώσει σε κάθε σπιθαμή του!! Ανεβαίνοντας και πάλι στο χωριό με το αμάξι, σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ήταν να κοιμόμουν και να ξυπνούσα μέσα σε αυτή την ομορφιά!! Να ανοίγω κάθε μέρα μια μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσω συναισθήματα, λέξεις και εικόνες που θα αγαπούσα ανά τον καιρό! Μα μετά σκέφτηκα πως στη μεγαλούπολη με περιμένουν!! Ή έστω, εκεί είναι το μέρος που θα συναντηθούμε ξανά! Δε γίνεται εγώ να φύγω!! Μα δε θέλω κιόλας να χάσω όσους βρίσκονται εκεί!!
Τελικά, πόσο όμορφο και άσχημο παράλληλα είναι να δένεσαι με τους ανθρώπους!! Τόσο που σε κάνει να μένεις βράχος ακλόνητος σε ένα μέρος! Και να νιώθεις όμορφα γι' αυτό! Κι όλα αυτά, χωρίς να στο ζητήσει κανείς!! Απλά ένα "μου λείπεις" να σε φωνάζει πάλι πίσω λες και δεν έχεις καμία δουλειά εκεί που βρίσκεσαι τώρα...
Νομίζω πως στο όνειρο προστίθεται κάτι ακόμα... μέχρι σήμερα υπήρχαν τα πρόσωπα, η θάλασσα και η μουσική... πλέον, το τέλειο ολοκληρώνεται με την τοποθεσία! Θέλω να σας δω όλους μια μέρα εδώ, στην Πάρο μου, στο νησί που πάντα θα νιώθω πως βλέπω πρώτη φορά!!! Που θα ζούμε σα να μη σκεφτόμαστε το μετά! Όπως μου αρέσει!! Αυθόρμητα!!!
Ας ελπίσουμε πως η τύχη μου θα ακούσει!!!
Ώρα να ονειρευτώ...
Καληνύχτα!!
 |
| Ο δρόμος που μπορώ να περπατήσω και να χαζεύω γη και ουρανό να ενώνονται... τι πιο όμορφο... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου