Ήταν κάποτε η Αγάπη...
Η Αγάπη είχε όνειρα...
Όνειρα για μια ζωή όπως την ονειρευόταν! Με έναν άνθρωπο που θα ένιωθε ότι κι εκείνη...
Η Αγάπη μεγάλωνε...
Τα όνειρα έγιναν παρόν! Έπαιρναν μορφή... και μετά σάρκα και οστά!
Εκείνης της άρεσε να δίνεται...να δίνεται με όλο της το είναι!!
Πίστευε ότι μπορούσε να την αγαπήσει κάποιος όπως κι εκείνη...
Μετά όμως... μετά ένιωθε να προδίδεται...
και πράγματι την πρόδωσαν την Αγάπη!!
Κι έτσι έζησε μόνη της... να μοιράζεται παντού και πουθενά!!
Και μετά πάλι πίσω... και πάλι λίγο μπροστά... και πίσω ξανά...
Πήγε στο βάθος του πίσω και άρχισε πάλι να νιώθει όπως επέβαλε η φύση της!! και όπως ήθελε!
Ένιωθε όπως ήθελε;
Της άρεσε να κρύβεται! κρυβόταν κάπου καλά!! τόσο που ο Νους δεν την έβρισκε....
Κι ο Νους όμως... χαιρόταν που υπερτερούσε αυτής... βρήκε μια μικρούλα χαραμάδα και μπήκε! και ποιος δε θα έμπαινε άραγε;
Κι έτσι και οι δυό ήταν ευχαριστημένοι!! όχι ευτυχισμένοι... γιατί όπως και να έχει, όταν συναντιούνται Αγάπη και Νους, τότε το μίγμα που δημιουργείται είναι υπέροχο!!!

Υ.Γ: Και να μην ξεχνάμε... δεν είναι τυχαίο που η Αγάπη είναι γένους θηλυκού, ενώ ο Νους αρσενικού.... :(