Τελευταία φορά μιλώ για εσένα...

Άκουσα ένα τραγουδάκι του Χρήστου Θηβαίου και μια μικρή ταινιούλα που είχα φτιάξει για εσένα...

Μείνει για να αντέξω το χρόνο πριν με γκρεμίσει
μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις...

Είμαι εγώ μέσα... και τα όνειρά μου...
"Το μαξιλάρι"... Θυμάσαι?
Εγώ κοντεύω να το ξεχάσω!!! Μου φαίνεται τόοοοοσο μα τόσο μακρινό!!
Μέχρι κι εσένα πλέον δυσκολεύομαι να φέρω στο μυαλό μου!!
Λες μια μέρα να έχω ξεχάσει και το πρόσωπό σου? Δε μου φαίνεται καθόλου απίθανο!!!
Μπορεί ένα μου όνειρο να είχε γίνει πραγματικότητα, αλλά η αίσθησή του πλέον χάθηκε και αντικαταστάθηκε επάξια και ακόμα παραπάνω απο άλλες!!

Το τραγούδι άλλαξε νόημα και αντικαταστάθηκε σχεδόν απο άλλο...
Μόνο η ταινία που θα το ντύσει λείπει... μα μπορεί να γίνει κι αυτό μια μέρα!!
Απλά αυτή θα μιλάει για πρόσωπα, ονόματα και ημερομηνίες!! :)