Τελευταία χωρίς να το θέλω μου βγαίνει συνεχώς μια φράση...
"Σου έκοψα τη φόρα, ε;"
Είναι μια ερώτηση που πραγματικά με πνίγει και θέλω να την εκφράσω...
Δε μου δίνεται όμως η ευκαιρία...
Κι έτσι όπως το βλέπω θα πιεστώ αρκετό καιρό ακόμα...
Όλα βοηθούν...
Ξέρεις, πάντα τα λάθη τα βλέπεις μετά... κι ίσως να μην ήταν λάθος! αλλά να είχε λάθος στοιχεία... κι αυτό το μετανιώνω!! αν και δε μπορούσα να τα αλλάξω γιατί δεν εξαρτώνταν απο εμένα...

Τελικά μεγάλος μπελάς ο έρωτας...
Όσο ωραίος είναι, τόσο σε αλλάζει χίλιες φορές... τη μια τόσο πάνω που δεν πάει παραπάνω, και την άλλη σα να είσαι ξεχασμένος απ' το θεό...
Με έχω ξαναδεί... έτσι ακριβώς!!
Ήμουν έτοιμη να δακρύσω επειδή τίποτα δε μ' άρεσε και όλα ήταν μια μεγάλη αδικία απ' την τύχη μου!!
Ήθελα να κάνω βόλτα και βαριόμουνα..
Ήθελα να μιλήσω και δύσταζα...
Μόνο που αλλάζουν τα πρόσωπα... πολλά πρόσωπα... εγώ ίσως να είμαι η μόνη που μένω σταθερή!!
Μα τώρα που το σκέφτομαι... ούτε εγώ έμεινα... χάθηκα κι εγώ... μέσα στο χάος... ένα χάος δυο μηνών... των χειρότερων της ζωής μου...
Άντε να βρω πάλι την έξοδο... είμαι μέσα στο σκοτάδι, και ψάχνω την αρχή του σχοινιού που μου ανήκει...
Θα σε βρω μικρέ μου εαυτέ!! που θα πάει...!!
Όχι!!
Δε σε άφησα!!
Δε μένεις και δε χαρίζω ούτε σε χάρισα σε κανένα!
Θα σε βρω!!
...και τότε θα είμαστε πάλι μαζί!!