Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να γράψω... αν και νιώθω πολλά...
Η ψυχή μου φωνάζει ικετεύοντας για έλεος!!
Έχουν ξεκινήσει 6 μέρες άσχημες!! πολύ άσχημες! αν και αρχή βρίσκομαι στο αποκορύφωμά τους!!

Αν και σε είδα, τώρα είναι που μου λείπεις... τώρα σε χρειάζομαι πραγματικά πολύ!
Είπαμε όμως! αυτά δεν πρόκειται να τα μάθεις! γι' αυτό και γράφω άλλωστε!

Όταν ξεκίνησα αυτό το κάτι νέο είπα δε θα ξαναμιλήσω για κάποια πράγματα που αργότερα μπορεί να με κάνουν να ξαναρχίσω απ' την αρχή... γιατί είναι επίπονο... Είπα θα είμαι μόνο εγώ! εγώ ο ήλιος, και οι γύρω μου οι πλανήτες που θα έχουμε μια αμοιβαία σχέση έλξης...! Μόνο που θα ήταν άτομα που δεν υπήρχε και μεγάλη πιθανότητα να φύγουν από γύρω μου...

Να που όμως και πάλι πέφτω στην παγίδα μου και ανοίγω πολύ τη σκέψη μου... Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς είναι η ζωή μου αυτή και δεν μπορώ να παραλείψω το οποιοδήποτε κομμάτι της...

Μια μέρα θα είμαστε καλύτερα... το νιώθω...
Απλώς να... Ξέρω τι φταίει για όλα αυτά μόνο που δεν μπορώ να τ' αλλάξω...