Τρεις μέρες πίεσης... τρεις μέρες που δεν τις ζω, απλά σκέφτομαι... να φύγω ή όχι; Πού μπορείς να πας όταν μένει πίσω και το μυαλό και η καρδιά; τι νόημα έχει ένα άδειο κορμί; άδειο από ανθρώπους, από τις στιγμές που ποθεί, που επιθυμεί, λαχταράει, ονειρεύεται... Κάποιες φορές η ζωή φέρεται άδικα... σου πετάει το μπαλάκι, όταν η ίδια σου έχει δέσει τα χέρια!! τι νόημα έχει ένα μέρος στο χάρτη όταν δε μπορείς να το μοιραστείς με αυτούς που θες;
μα αφού δε μπορώ να φύγω, γιατί με πιέζετε; γιατί με χτυπάτε εκεί που πονάω; μα ξέρετε τι είμαι! Ξέρετε ότι δε μπορώ να βάλω το μυαλό πάνω απ' την καρδιά μου!! Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για εμένα! Κάθε λογής αγάπη, μη παρεξηγηθώ!! Μπορεί για άλλους να είναι μία απλή στιγμή... αλλά για εμένα είναι Η στιγμή που περιμένω εδώ και καιρό!! Και μετά έλεγα ότι θα έρθουν τα καλά! Έτσι όπως τα είχα σκεφτεί!! Πώς γίνεται να απαρνηθώ όλ' αυτά και να κάνω κάτι που απλά θα περιμένω το τέλος του; που ναι, θα μου έχει δώσει κάτι καλό! Αντικειμενικά καλό... αλλά αν έχουν αλλάξει όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, δε θα έχω χαρεί τίποτα... και πάλι θα σκέφτομαι...
Δε μπορώ... κι αν δεν υπάρχει δε μπορώ, δε θέλω!! Δεν το αρνήθηκα...

Μα ας μου χτύπαγες την πόρτα να με πάρεις μία αγκαλιά....